دعا، یکی از مهم‌ترین عبادات در اسلام است. دعا، ابزاری است که انسان می‌تواند از طریق آن، با خداوند ارتباط برقرار کند و نیازهای خود را به او عرضه کند.
علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی و آیت الله سید محسن طهرانی، از جمله علمای بزرگ شیعه در قرن بیستم بودند که به اهمیت دعا اعتقاد داشتند. این دو عالم بزرگ، در آثار خود، به بیان شرایط مستجاب شدن دعا پرداخته‌اند.
در این مقاله، به بررسی دیدگاه علامه سید محمد حسین حسینی طهرانی و سید محمد محسن حسینی طهرانی در مورد مستجاب شدن دعا می‌پردازیم.
شرایط مستجاب شدن دعا از نظر علامه طهرانی و سید محسن طهرانی
علامه طهرانی و سید محسن طهرانی، معتقدند که مستجاب شدن دعا، به شرایط مختلفی بستگی دارد. از جمله این شرایط عبارتند از:
اخلاص در دعا: دعا باید از روی اخلاص و خالصانه باشد.
ایمان و تقوا: دعای انسان مؤمن و با تقوا، بیشتر مورد قبول خداوند قرار می‌گیرد.
رعایت آداب دعا: دعا باید با آداب و شرایط خاصی انجام شود.
اخلاص در دعا
علامه طهرانی و سید محسن طهرانی، بر اخلاص در دعا تأکید زیادی دارند. آنها معتقدند که دعای خالصانه، بیشتر مورد قبول خداوند قرار می‌گیرد.
علامه طهرانی در این مورد می‌نویسند:
«دعای خالص، آن دعایی است که از روی اخلاص و بی‌ریا باشد. دعای خالص، آن دعایی است که انسان در آن، فقط به خداوند توجه داشته باشد و هیچ توقعی از غیر خدا نداشته باشد.»
ایمان و تقوا
علامه طهرانی و سید محسن طهرانی، معتقدند که ایمان و تقوا، از عوامل مهم در مستجاب شدن دعا است. آنها معتقدند که دعای انسان مؤمن و با تقوا، بیشتر مورد قبول خداوند قرار می‌گیرد.
علامه طهرانی در این مورد می‌نویسند:
«دعای انسان مؤمن، بیشتر مورد قبول خداوند قرار می‌گیرد. زیرا ایمان، انسان را به خداوند نزدیک می‌کند و موجب می‌شود که دعای او با قبول خداوند مواجه شود.»
رعایت آداب دعا
علامه طهرانی و سید محسن طهرانی، بر رعایت آداب دعا تأکید زیادی دارند. آنها معتقدند که دعایی که با آداب و شرایط خاصی انجام شود، بیشتر مورد قبول خداوند قرار می‌گیرد.
علامه طهرانی در این مورد می‌نویسند:
«دعا باید با آداب و شرایط خاصی انجام شود. رعایت آداب دعا، موجب می‌شود که دعای انسان با قبول خداوند مواجه شود.»