امام محمد تقی علیه السلام، فرزند امام علی بن موسی الرضا علیه السلام و مادر ایشان، خیزران بود. ایشان در روز 10 رجب سال 195 هجری قمری در مدینه به دنیا آمدند.
امام محمد تقی علیه السلام، در سن 8 سالگی به امامت رسیدند. دوران امامت ایشان، مصادف با حکومت مأمون عباسی بود. مأمون، امام علیه السلام را به اجبار به بغداد آورد و با دختر خود، ام الفضل، ازدواج داد. امام علیه السلام، در دوران امامت خود، با تلاش و مجاهدت فراوان، به نشر معارف اسلام و تربیت شاگردان پرداختند.
امام محمد تقی علیه السلام، در سن 25 سالگی، در روز جمعه 29 ذی القعده سال 220 هجری قمری در بغداد به شهادت رسیدند. پیکر ایشان، در قبرستان باب التبن در بغداد به خاک سپرده شد.
فضایل و ویژگی های امام محمد تقی علیه السلام
امام محمد تقی علیه السلام، دارای فضائل و ویژگی های بسیاری بودند. از جمله این فضائل و ویژگی ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
علم و دانش: امام علیه السلام، دارای علم و دانش فراوانی بودند. ایشان، در علوم مختلف، از جمله فقه، تفسیر، کلام، فلسفه و حدیث، تبحر داشتند.
حلم و بردباری: امام علیه السلام، فردی بسیار حلیم و بردبار بودند. ایشان، در برابر ظلم و ستم، همواره با صبر و بردباری برخورد می کردند.
سخاوت و بخشندگی: امام علیه السلام، فردی بسیار سخاوتمند و بخشنده بودند. ایشان، همواره به نیازمندان کمک می کردند.
زهد و پارسایی: امام علیه السلام، فردی بسیار زاهد و پارسا بودند. ایشان، از تعلقات دنیوی دوری می جستند.
آثار و برکات امام محمد تقی علیه السلام
امام محمد تقی علیه السلام، آثار و برکات بسیاری بر جامعه اسلامی داشته اند. از جمله این آثار و برکات می توان به موارد زیر اشاره کرد:
نشر معارف اسلام: امام علیه السلام، با تلاش و مجاهدت فراوان، به نشر معارف اسلام پرداختند. ایشان، شاگردان بسیاری تربیت کردند که در گسترش اسلام و علوم اسلامی نقش مهمی داشتند.
تربیت شاگردان: امام علیه السلام، شاگردان بسیاری تربیت کردند که در زمینه های مختلف علمی، فرهنگی و اجتماعی، خدمات ارزنده ای به اسلام و جامعه اسلامی ارائه کردند.